Żeby móc żyć. Żeby móc żyć spokojnie, na własnym, trzeba za to zapłacić. Bardzo dużo zapłacić. Nieliczni mogą sobie pozwolić na to, aby załatwić życie od ręki. Dlatego większość musi uciekać się do pożyczki, którą będą spłacać przez np. 30 lat. Przez np. 30 lat nie będą mogli żyć. Uwiązani jak psy do budy, ludzie uzależnieni od banków, będą oddawać im zaharowane pieniądze, aby po np. 30 latach móc żyć w spokoju. A nóż coś się stanie. Nie będą mogli spłacić raty. Wtedy trzeba wziąć kolejny kredyt. Żeby spłacić dług, trzeba zaciągnąć kolejny dług. Wtedy kredyt goni kredyt. Wtedy nie ma życia. Wtedy życie zamienia się w niewolnictwo. Po latach niewolniczej pracy, życie jest za krótkie, żeby się nim cieszyć. Życie jest za krótkie, żeby odpocząć od życia, gdyż jak mówią, życie jest ciężkie.
